Corona schudde ons door elkaar en nu zijn we de verbinding een beetje kwijt. We gingen weer naar kantoor, probeerden de draad van vroeger weer op te pakken...
De universele levenscyclus bestaat uit zeven fasen: begin, groei, stabiliteit, turbulentie, chaos, loslaten en bezinning/rouw. Ze zijn voor iedereen herkenbaar.
Mijn idee is, dat menselijke leiders (v/m) meer gezag kunnen krijgen én behouden als ze balans vinden in vrouwelijke en mannelijke vormen van dominantie.
Maar toch is het vaak het beste om je eerst te richten op het probleemgeval en dat te verhelpen. En, moet het eigenlijk wel altijd een brede leerervaring zijn?
Wat maakt dat de één sneller, eerder of makkelijker zijn pad verlaat? Waarom ervaart de één vooral ongemak en de ander óók plezier in deze ontdekkingstocht?