Er is iets vreemds aan hoe wij omgaan met diversiteit. Soms ontkennen we het, zoals het verschil tussen mannen en vrouwen. Een andere keer vergroten we het. Zoals wanneer we spreken over zwarte en witte mensen. Waarom die worsteling?
Als ik kijk vanuit de ecologie, dan is diversiteit een feest. Uit een grote diversiteit weet de natuur elke keer weer iets nieuws samen te voegen dat een antwoord is op nieuwe uitdagingen. Vanuit de biologie is ontkenning van verschil in vrouwelijk en mannelijk gedrag lachwekkend. Bij alle zoogdieren is er een verschil dat ook nog eenvoudig verklaarbaar is. Het zou toch gek zijn als het dan bij onze soort ineens allemaal aangeleerd gedrag zou zijn? We moeten er natuurlijk geen stereotypen van maken: laten we mensen nooit opleggen hoe ze zich moeten gedragen op basis van hun fysieke uiterlijk. Maar ontkenning van het archetype -van het gemiddelde verschil- lijkt me ook geen goed idee. Dan blijven we blind voor zoiets als dat hartklachten bij vrouwen vaker over het hoofd worden gezien, doordat men er te lang van uitging dat die zich bij vrouwen op dezelfde manier aandienen als bij mannen.
De echte worsteling is mijn inziens dat we hiërarchie aanbrengen. Dat het mannelijk de norm is bijvoorbeeld. Terwijl we beter af zouden zijn als er balans is tussen het mannelijke en vrouwelijk. Dat de wereld er ook echt beter uit zou zien als er meer respect was geweest voor de wijsheden van oorspronkelijke bewoners. Dat het beschamend is als je je op grond van je huidskleur of afkomst boven een ander stelt. Het ongemak maakt dat we verschil gaan ontkennen of juist de noodzaak zien om het te vergroten.
Hoe mooi zou het zijn als we gelijkwaardig divers mogen zijn. Ook in kleine dingen. Dan kunnen we gewoon zijn wie we zijn. Dan is het niet beter om vroeg op te staan dan om laat naar bed te gaan. Dan is doe-talent niet minder dan denk-talent. Dan kunnen we leiderschap koppelen aan wat je daadwerkelijk vanuit jouw unieke talent heb bij te dragen. En dan is dus ieder op zijn of haar manier en op zijn of haar moment leider in ons gezamenlijk belang. Is het een droom?
